Hayat dediğin

Oldukça önyargılı ve devamlı kalp kıran bir çocuk vardır. Devamlı arkadaşlarını kaybetmesi üzerine çocuğun babası bir gün oğluna “Her kırdığın kalp için buraya bir çivi çak” diyerek bir tahta verir.
Oğul, babasının dediğini yapar ve her kırdığı insan için tahtaya bir çivi çakar. Bir süre sonra bakar ki, tahta çivilerle dolmuştur. Tahtayı babasına gösterir ve babası “Şimdi ise kırmış olduğun insanların gönlünü al ve her kazandığın kalp için tahtadan bir çivi sök” der.

Geçen zaman içerisinde çocuk söyleneni yerine getirir ve çiviler tamamen söküldüğünde tahtayı göstermek üzere babasına götürür. Ancak tahta delik deşiktir ve tahtayı gören baba şöyle der;
“İnsan kalbi tahta gibidir oğlum. Kırdığın kalbi belki düzeltirsin, ancak izi her daim kalır”
Dostlarınızı çantada keklik sanmayın. Sıkıca sarılın onlara, tıpkı hayata sarıldığınız gibi. Çünkü onlarsız hayat anlamsızdır.
Hayatı çok hızlı koşmayın. Nereden geldiğinizi ve nereye gittiğinizi unutmayın. Hayatın bir yarış değil, her saniyesinin tadı çıkarılması gereken güzel bir yolculuk olduğunu aklınızdan çıkarmayın.”